Onderzoekers van de Universiteit van Kopenhagen en de Universiteit van Aalborg presenteren een nieuwe studie die aantoont dat een klein molecuul in hersencellen het niveau van hypocretine beïnvloedt, dat ervoor zorgt dat we ons overdag wakker en ’s nachts moe voelen. Mensen met een genetische variatie van dit molecuul hebben een hoger risico op slaperigheid overdag.
Toen hersenwetenschapper Birgitte Kornum van de afdeling Neurowetenschappen onlangs in Rome aankwam voor een van de grootste slaapconferenties ter wereld, was ze helemaal overdonderd. Overal waren farmaceutische bedrijven – met stands, voorlichtingsmateriaal en campagnes.
Ze wilden allemaal slaperigheid overdag behandelen of ’s nachts de hersenen uitschakelen. En veel daarvan waren gericht op hypocretine, een eiwit dat voorkomt in hersencellen en dat recent veel aandacht heeft gekregen binnen slaaponderzoek.
Dit komt omdat vermoed wordt dat hypocretine een rol speelt bij zowel slapeloosheid, wat een verminderd vermogen is om ’s nachts in slaap te vallen, als bij narcolepsie, wat een verminderd vermogen is om overdag wakker te blijven. Mensen die aan slapeloosheid lijden, kunnen te veel hypocretine in de hersenen hebben, terwijl mensen die aan narcolepsie lijden te weinig. Onderzoekers vermoeden ook dat hypocretine een rol speelt bij depressie, ADHD en andere psychische stoornissen.
Er is al veel bekend over het hypocretinesysteem in de hersenen. Er is zelfs een nieuw medicijn tegen slapeloosheid dat het effect van hypocretine tegengaat, het laatst geïntroduceerd in Canada in 2018. Volgens Birgitte Kornum is het probleem echter dat we heel weinig weten over hoe hypocretine in de cellen wordt gereguleerd.
Daarom probeerden universitair hoofddocent Birgitte Kornum en haar collega’s licht op de kwestie te werpen in een nieuwe studie, die onlangs is gepubliceerd in het gerenommeerde tijdschrift PNAS. De studie combineert tests op muizen, zebravissen en menselijke cellen, en de onderzoekers werkten samen met onder meer hun buren van de afdeling Cellulaire en Moleculaire Geneeskunde van de Universiteit van Kopenhagen.
Bron: lees het gehele artikel