Hoewel stroomherstel verontreinigende stoffen uit lokale waterwegen filtert en de gezondheid van de Chesapeake Bay verbetert, zijn buurten in Baltimore, waar het het meest zou bijdragen aan de waterkwaliteit, veel minder bereid om voor dergelijke projecten te betalen, volgens een nieuwe studie van een Universiteit van Maryland milieu-econoom en een interdisciplinair team van collega’s.
Het team ontdekte dat huiseigenaren in de dunst bevolkte, en over het algemeen rijkere gebieden van hun studieregio, minder bereid waren te betalen om stromen te herstellen, terwijl die in de meest dichtbevolkte gebieden, die doorgaans een lager inkomen hadden, meer bereid waren te betalen voor restauratieprojecten.
De studie, die verscheen in het tijdschrift Environmental Research Letters, zou moeten helpen bij het informeren van besluitvormers die belast zijn met het verbeteren van de waterkwaliteit, die vaak de steun van de gemeenschap moeten afwegen tegen de gevolgen voor het milieu.
“We zien deze sterke gradiënt van stad naar platteland, waar in stedelijke gebieden een hoger economisch potentieel is wat betreft steun van de gemeenschap om te betalen voor stroomherstel, maar minder ecologisch potentieel om de vervuiling door nutriënten te verminderen, en vice versa,” zei David Newburn, een universitair hoofddocent bij de afdeling landbouw- en hulpbronneneconomie aan de UMD en co-auteur van de studie. “De algemene trend is dat er vaak een compromis is voor ecologische en economische voordelen van stroomherstelprojecten, en het is moeilijk om de win-winlocaties te vinden.”
Stroomherstelprojecten variëren sterk met de lokale omgeving, maar ze zijn allemaal ontworpen om het vermogen van een stroom om verontreinigende nutriënten te absorberen en te verwerken te verbeteren en te voorkomen dat ze stroomafwaarts stromen. Dergelijke projecten staan centraal in het verbeteren van de waterkwaliteit in de Chesapeake Bay en andere stroomgebieden over de hele wereld. Maar stroomherstel kan het lokale landschap veranderen, soms bomen verwijderen of grasweiden toevoegen langs beekoevers.
Newburn en zijn collega’s wilden de complexe relatie begrijpen tussen de milieuvoordelen van stroomherstel en de waargenomen waarde voor huiseigenaren die er vaak voor betalen via belastingen en vergoedingen. Het team combineerde hun analyse van een van de meest uitgebreide datasets over de kwaliteit van het stedelijke stroomwater ter wereld met een enquête van huiseigenaren om de betalingsbereidheid voor verschillende soorten restauratieprojecten in te schatten.
advertentie
De onderzoekers maakten gebruik van langetermijnbemonsteringsgegevens van de Baltimore Ecosystem Study, die sinds 1998 de stroomstroom en de nutriëntenbelasting (een maatstaf voor de ecologische gezondheid van een waterweg) meet in volledig beboste, agrarische en hoogontwikkelde stroomgebieden. Met behulp van moderne technieken voor ecosysteemmodellering schatten ze hoeveel stikstof zou worden verwijderd door verschillende ontwerpen voor stroomherstel in verschillende omgevingen.
Ze richtten zich op kleine bovenloopstromen in de Baltimore-regio die stedelijke, voorstedelijke en buitenstedelijke buurten omvatten, dat wil zeggen buurten buiten de septische systemen van de stad die worden gedomineerd door eengezinswoningen op percelen van één tot vijf hectare. Newburn en zijn collega’s ontwikkelden hydrologische modellen die aantoonden dat stroomherstel de meeste stikstofreductie had in de minder dichtbevolkte buitenstedelijke gebieden, waar kleine stroompjes overwegend lage stromen hebben. Beken omzoomd door met gras begroeide buffers hadden de grootste vermindering van nutriënten in vergelijking met met bomen omzoomde stromen.
De onderzoekers suggereren dat een lage waterstroom in deze gebieden de stromen in staat stelde om voedingsstoffen in het water te verwerken, en met gras begroeide buffers zorgden ervoor dat meer zonlicht het water bereikte dan met bomen bedekte oevers. Zonlicht is belangrijk omdat het de algen in beekjes helpt om stikstof beter uit het water te verwijderen.
De projecten met de minste vermindering van stikstofvervuiling waren in de dichtstbevolkte, stedelijke gebieden van de stad Baltimore. In deze buurten leidt stedelijke afvoer van ondoordringbare oppervlakken zoals daken en parkeerterreinen tot lokale overstromingen tijdens regenbuien, en de stortvloeden van snelstromend water geven stromen niet de tijd om een aanzienlijk deel van de nutriëntenvervuiling te verwijderen.
Vervolgens gebruikten de onderzoekers enquêtegegevens van huiseigenaren om de bereidheid om te betalen voor verschillende ontwerpen voor stroomherstel te analyseren en brachten ze hun resultaten in kaart in de hele onderzoeksregio.
advertentie
“In landelijke gebieden krijg je dit hoge milieuvoordeel, dat een groot potentieel heeft om stikstofvervuiling uit waterwegen te verwijderen, vooral wanneer je bomen verwijdert en met gras begroeide oevers hebt om de beken open te stellen voor zonlicht,” zei Newburn. “Maar daar krijg je de laagste betalingsbereidheid en soms zelfs weerstand tegen het verwijderen van bomen van nabijgelegen huiseigenaren in vergelijking met het ergens anders restaureren.”
Bomen vertegenwoordigen vaak een voorziening die waarde heeft omdat huiseigenaren genieten van hun esthetische voordelen, en het verwijderen ervan staat gelijk aan het verwijderen van deze waarde uit de buurt. Maar in dichtbevolkte stedelijke gebieden, waar beken eerder werden omringd door door mensen gemaakte infrastructuur, zorgt de toevoeging van grasweiden of bomen tijdens restauratie voor groene voorzieningen die vaak ontbreken, vooral in stedelijke buurten met een lager inkomen.
Newburn merkte op dat de toegevoegde groene ruimte in stedelijke gebieden sociale voordelen heeft die verder gaan dan de verbetering van de waterkwaliteit, die kunnen worden meegenomen in de milieu- en sociaaleconomische analyse voor besluitvormers. Hij suggereerde ook dat in de toekomst onderzoek naar extra voordelen van restauratieprojecten, zoals het verminderen van stedelijke hitte-eilanden, het herstellen van habitats en de voordelen van kwaliteit van leven, een groter evenwicht kan onthullen dat sommige projecten duidelijker bevoordeelt dan andere.
*Andrew Rosenberg behaalde zijn Ph.D. in Agricultural Resource Economics aan de UMD en is nu een Research Agricultural Economist bij de USDA.
Dit onderzoek werd ondersteund door het National Science Foundation Coastal Science, Engineering, and Education for Sustainability Program (Grant No. 1426819), en het National Science Foundation Long-Term Ecological Research (LTER) Program (Grant No. DEB-1027188) voor de Baltimore Ecosysteemstudie en het Amerikaanse ministerie van landbouw, dienst voor economisch onderzoek. Dit verhaal weerspiegelt niet noodzakelijk de standpunten van deze organisaties.
lees het gehele artikel bij de bron
————————————————– ———————————–
samenvatting:
Huiseigenaren in de buurten van Baltimore, waar stroomherstel het meest zou bijdragen aan de waterkwaliteit, zijn volgens een nieuwe studie veel minder bereid om voor dergelijke projecten te betalen dan die in andere gebieden.
Datum van publicatie: 27 april 2022
Bron: Klimaat | Top milieunieuws — ScienceDaily
————————————————– ———————————–