De hersenen kunnen lokale of systemische ontstekingen detecteren en reguleren door gebruik te maken van twee communicatieroutes. De eerste, humorale, maakt gebruik van specifieke hersenstructuren die het mogelijk maken dat circulerende ontstekingsmediatoren de hersenen binnendringen. De tweede, neurale, omvat zenuwen waarvan de sensorische afferenten het op lokaal niveau gedetecteerde ontstekingssignaal doorgeven.
De nervus vagus gebruikt daarom geïdentificeerde receptoren om een spijsverterings- of longontsteking te detecteren. Specifieke hersenstructuren en netwerken nemen deze humorale en neurale boodschappen waar en integreren deze en orkestreren een regulerende reactie met neuro-endocriene, neurovegetatieve en gedragselementen. Deze corrigerende interventies worden respectievelijk gecontroleerd door de hypothalamus en de hypofyse – het autonome zenuwstelsel en het limbische systeem. Neuro-endocriene activatie wordt gekenmerkt door de afgifte van cortisol, het belangrijkste stresshormoon. De autonome respons omvat de gecombineerde activering van het sympathische en vagale systeem, waarbij wordt aangenomen dat de laatste een lokale ontstekingsremmende respons induceert. Gedragsveranderingen beïnvloeden stemming, aandacht, slaap en eetlust. Het doel van de algehele respons is om ontstekingen onder controle te houden om de lichamelijke integriteit of homeostase te behouden. Maar in sommige omstandigheden kan het slecht aangepast zijn en leiden tot immunologische en/of psychologische stoornissen.
Een ernstige infectie die bekend staat als sepsis is de meest voorkomende aandoening die deze verdedigingsstrategie tegen ontstekingsstress kan induceren. Sepsis is wereldwijd de belangrijkste doodsoorzaak en vormt een grote uitdaging voor de volksgezondheid. Wat de situatie nog erger maakt, is dat sepsis ook wordt geassocieerd met chronische psychische stoornissen zoals angst, depressie en posttraumatische stressstoornis. Deze aandoeningen verhogen het zelfmoordrisico aanzienlijk en hebben een blijvende impact op het persoonlijke, sociale en professionele leven van patiënten. “Tot nu toe is niet aangetoond dat preventieve behandelingen effectief zijn, waarschijnlijk vanwege een gebrek aan begrip van de pathofysiologie van deze aandoeningen, met name de neurale netwerken die betrokken zijn bij het ontstaan ervan”, legt professor Tarek Sharshar uit, hoofd van de afdeling Neurologie van Sainte-Anne. .
In een experimenteel onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift Brain, gebruikte een team van wetenschappers van het Institut Pasteur (laboratorium voor waarneming en geheugen) en clinici van de Paris Psychiatry and Neurosciences University Hospital Group (GHU) (afdeling neurologische reanimatie) farmacogenetische technieken om een toegewijde neurale circuit bestaande uit de centrale kern van de amygdala en de bedkern van de stria terminalis. De activering van dit circuit in de eerste paar uur van sepsis veroorzaakt angstig gedrag twee weken nadat de infectie is verdwenen. Dit gedrag waargenomen bij muizen bootst de posttraumatische stressstoornis na die wordt waargenomen bij patiënten die herstellen van sepsis.
“Deze ontdekking maakt de weg vrij voor nieuwe therapeutische strategieën voor sepsis: we hebben vastgesteld dat het toedienen van een middel dat de hyperactivering van dit circuit kan voorkomen, het risico op het ontwikkelen van angststoornissen vermindert”, legt professor Pierre-Marie Lledo, Institut Pasteur en CNRS uit. Aangenomen wordt dat dit effect gedeeltelijk verband houdt met verminderde activering van het vagale afferente integratiecentrum.
Deze studie is van bijzonder belang omdat het zowel een specifiek circuit voor post-sepsisangst als een mogelijke farmacologische behandeling identificeert. De laatste zal binnenkort worden getest in een multicenter gerandomiseerde therapeutische studie. Door het verband tussen neuro-inflammatie en psychiatrische stoornissen te onthullen, resoneert dit onderzoek met de huidige context van de COVID-19-pandemie en langdurig COVID.
Verhaalbron:
Materialen geleverd door Pasteur Instituut. Opmerking: inhoud kan worden bewerkt voor stijl en lengte.
lees het gehele artikel bij de bron
————————————————– ———————————–
samenvatting:
Wetenschappers gebruikten farmacogenetische technieken om een specifiek neuraal circuit te identificeren dat de centrale kern van de amygdala en de bedkern van de stria terminalis omvat. De activering van dit circuit in de eerste paar uur van sepsis veroorzaakt angstig gedrag twee weken nadat de infectie is verdwenen. Dit gedrag waargenomen bij muizen bootst de posttraumatische stressstoornis na die wordt waargenomen bij patiënten die herstellen van sepsis.
Datum van publicatie: 21 april 2022
Bron: Klimaat | Top milieunieuws — ScienceDaily
————————————————– ———————————–