Een internationaal team van onderzoekers heeft een methode ontwikkeld om duurzame niveaus van door de mens veroorzaakte sterfte in het wild te beoordelen, wat bij toepassing op een trawlvisserij aantoont dat het vangen van dolfijnen niet duurzaam is.
De studie, geleid door wetenschappers van de Universiteit van Bristol en de Universiteit van de Verenigde Arabische Emiraten, is vandaag gepubliceerd in Conservation Biology.
Menselijke activiteiten zoals commerciële visserij kunnen leiden tot de accidentele dood van niet-gerichte dieren in het wild, waardoor beschermde en bedreigde diersoorten worden bedreigd. “Bijvangst en teruggooi van zeedieren in de commerciële visserij zijn grote uitdagingen voor het behoud van de biodiversiteit en het visserijbeheer over de hele wereld”, zegt Dr. Simon Allen van Bristol’s School of Biological Sciences, die het gedrag van dolfijnen en de interacties met de visserij bestudeert.
Sommige visserijen zijn niet selectief en beschadigen het leefgebied en vangen ook beschermde soorten, zoals dolfijnen, zeehonden, schildpadden, haaien en roggen. “In 2006 werden bijvangstbeperkingsapparatuur in West-Australische sleepnetten geplaatst, maar er werd geen kwantitatieve beoordeling van de impact uitgevoerd. We wilden verschillende niveaus van het vangen van dolfijnen modelleren, inclusief de niveaus die worden vermeld in de logboeken van de schippers en die van onafhankelijke waarnemers. Helaas , laten onze resultaten duidelijk zien dat zelfs de laagste gerapporteerde jaarlijkse dolfijnvangstcijfers niet duurzaam zijn,” zei Dr. Allen.
De hoofdauteur van de studie, Dr. Oliver Manlik, assistent-professor aan de Universiteit van de Verenigde Arabische Emiraten, zei: “We introduceren een nieuwe benadering voor het beoordelen van door de mens veroorzaakte sterfte aan dieren in het wild die kan worden toegepast op bijvangst, jacht, dodelijke controlemaatregelen of wind En wanneer we stochastische factoren, willekeurige gebeurtenissen, meenemen, laten we zien dat eerdere methoden om de sterfte van wilde dieren te beoordelen niet conservatief genoeg waren.” Dr. Manlik voegde toe: “Dit baart de dolfijnenpopulatie zorgen en wijst op een probleem met andere beoordelingen die geen rekening houden met willekeurige gebeurtenissen, zoals hittegolven, omdat deze omgevingsfluctuaties frequenter en intenser worden door de klimaatverandering.”
Met alleen vrijwillige of lage niveaus van visserijmonitoring en geen kwantitatieve instandhoudingsdoelstellingen, merkt Dr. Allen op dat het VK en de EU er ook niet in slagen het bijvangstprobleem aan te pakken. Meer transparantie en de toepassing van strengere methoden zou de wetenschappelijke basis verbeteren voor de besluitvorming over de effecten van visserij op niet-doelsoorten zoals dolfijnen, walvissen, zeehonden en zeevogels. De onderzoekers, waaronder een co-auteur van het Species Conservation Toolkit Initiative, zijn van plan om de nieuwe methode voor het beoordelen van menselijke effecten, genaamd ‘Sustainable Anthropogenic Mortality in Stochastic Environments’ of ‘SAMSE’, gemakkelijk toegankelijk te maken voor onderzoekers en natuurbeheerders over de hele wereld.
Verhaalbron:
Materialen geleverd door Universiteit van Bristol. Opmerking: inhoud kan worden bewerkt voor stijl en lengte.
lees het gehele artikel bij de bron
————————————————– ———————————–
samenvatting:
Een internationaal team van onderzoekers heeft een methode ontwikkeld om duurzame niveaus van door de mens veroorzaakte sterfte in het wild te beoordelen, wat bij toepassing op een trawlvisserij aantoont dat het vangen van dolfijnen niet duurzaam is.
Datum van publicatie: 30 april 2022
Bron: Mens & Dier | Top Maatschappij Nieuws — ScienceDaily
————————————————– ———————————–