Een nieuwe studie biedt mogelijkheden om de monitoring en evaluatie (M&E) van klimaatgeïnformeerde instandhouding te verbeteren, terwijl wordt onthuld hoe beoefenaars momenteel projecten voor instandhoudingsaanpassing volgen. Dit onderzoek onderzoekt een portfolio van 76 adaptatie-initiatieven voor natuurbehoud die tussen 2011 en 2017 werden geleid door niet-gouvernementele organisaties en geïmplementeerd in diverse ecosystemen in de Verenigde Staten.
Deze studie, gepubliceerd in het tijdschrift Conservation Science and Practice, was co-auteur van onderzoekers van de Wildlife Conservation Society (WCS), de faculteit bosbouw van de University of British Columbia en de University of Massachusetts Amherst.
De bevindingen laten zien dat sommige best practices van M&E op het gebied van natuurbehoud, zoals het nauw koppelen van monitoringplannen aan een veranderingstheorie, onderbenut worden. Terwijl de meeste projecten bij de voltooiing van het project naast ecologische resultaten ook sociale resultaten (bijkomende voordelen voor menselijke gemeenschappen) rapporteerden, waren hun monitoringplannen voornamelijk gericht op ecologische en biofysische veranderingen. Slechts 15 procent van de projecten was van plan om gegevens te verzamelen met betrekking tot sociale resultaten, zoals veranderingen in percepties of gedrag, en menselijk welzijn gekoppeld aan herstelactiviteiten.
“Terwijl beoefenaars de implementatie van op de natuur gebaseerde oplossingen opvoeren om de doelstellingen voor aanpassing en mitigatie te halen, biedt ons onderzoek inzichten uit acties ter plaatse om het volgen, beheren en leveren van sociale en ecologische resultaten van projecten te helpen verbeteren”, zegt Lauren E. Oakes, Conservation Scientist bij het Forests & Climate Change-team van WCS, en de hoofdauteur van het onderzoek.
Het onderzoeksteam ontdekte ook dat samenwerking met externe instellingen voor M&E de volledigheid van de monitoringinspanningen versterkte en andere voordelen bood.
Sais Shannon Hagerman, universitair hoofddocent aan de faculteit bosbouw van de University of British Columbia en hoofdauteur van het onderzoek: “Deze samenwerkingen leverden een reeks voordelen op, zoals een verbeterd ontwerp van hogere kwaliteit, waardoor consistente gegevensverzameling mogelijk werd en een breder scala van mensen en soorten expertise in aanpassing.”
Klimaatadaptatieprojecten zijn interventies die dieren, ecosystemen en mensen helpen zich aan te passen aan klimaatverandering. Voorbeelden zijn het herstellen van leefgebied met plantensoorten die meer kans hebben om toekomstige klimaatomstandigheden te overleven, het veranderen van brandbeheerregimes en strategieën om frequentere en intensere bosbranden aan te pakken, en het creëren van “levende kustlijnen” om kusterosie te verminderen en de binnenlandse habitat en gemeenschappen te beschermen.
Beoefenaars, financiers en overheden benadrukken in toenemende mate het belang van het volgen van de voortgang en resultaten van dergelijke aanpassingsinitiatieven. Het beoordelen van de resultaten van mitigatie is over het algemeen afhankelijk van één indicator: het saldo van de uitstoot van broeikasgassen naar en verwijderingen uit de atmosfeer. Het meten van de voortgang naar en de resultaten van aanpassing is echter ingewikkeld en vereist het afstemmen van het M&E-ontwerp op de doelen en doelstellingen van elk project.
Sais Liz Tully, Associate Director van het WCS Climate Adaptation Fund: “Adaptatie is inherent plaatsgebonden en lokaal gestuurd, en daarom moeilijk op te schalen zonder gevestigde, overdraagbare processen en beste praktijken. Deze studie beantwoordt een uitdagende oproep uit de praktijk aangezien het monitoren van aanpassing dynamische interacties in de tijd, ecologische processen en veranderende klimaateffecten met zich meebrengt.”
Adaptatie vertegenwoordigt een snelgroeiende niche binnen de natuurbeschermingsgemeenschap waar goed ontworpen leren en delen van lessen essentieel zijn in het licht van een veranderend klimaat, waarvan de impact in een sneller tempo en op grotere schaal wordt gevoeld. De auteurs benadrukken dat het vinden van wegen voor beoefenaars om resultaten op meer consistente en transparante manieren te rapporteren, ook van cruciaal belang zal zijn om de geschiktheid van nieuwe aanpassingsbenaderingen voor bredere acceptatie te bepalen, naast het verbeteren van het succes van aanpassingsresultaten voor natuur en mensen.
Dit interdisciplinaire onderzoeksteam werd ondersteund door de Doris Duke Charitable Foundation en het onderzoek werd uitgevoerd in samenwerking met de Climate Change Specialist Group van de IUCN Species Survival Commission.
Verhaalbron:
Materialen geleverd door Wildlife Conservation Society. Opmerking: inhoud kan worden bewerkt voor stijl en lengte.
lees het gehele artikel bij de bron
————————————————– ———————————–
samenvatting:
Een nieuwe studie biedt mogelijkheden om de monitoring en evaluatie (M&E) van klimaatgeïnformeerde instandhouding te verbeteren, terwijl wordt onthuld hoe beoefenaars momenteel projecten voor instandhoudingsaanpassing volgen.
Datum van publicatie: 28 april 2022
Bron: Mens & Dier | Top Maatschappij Nieuws — ScienceDaily
————————————————– ———————————–