Het afschermen van degenen die kwetsbaar zijn voor COVID-19, terwijl het virus zich grotendeels zonder beperking door de rest van de bevolking kon verspreiden, zou hebben gefaald volgens een nieuw modelleringsdocument dat vandaag door wetenschappers van de Universiteit van Bath in PLOS Global Public Health is gepubliceerd.
Afschermingsstrategieën of ‘gerichte bescherming’, zoals bepleit in de Verklaring van Great Barrington, zouden in de praktijk onmogelijk te implementeren zijn geweest en zouden waarschijnlijk tot veel slechtere resultaten hebben geleid. Zelfs als het perfect wordt uitgevoerd, blijkt uit de modellering dat als de infectie zich vóór vaccinatie zou verspreiden via minder kwetsbare groepen, de gezondheidszorgcapaciteit in het VK zou zijn overweldigd en tot tienduizenden onnodige sterfgevallen zou hebben geleid. In werkelijkheid zouden praktische overwegingen ertoe hebben geleid dat ook grote aantallen kwetsbare mensen die beschermd moesten worden, zouden zijn overleden.
De ongekende omvang van de volksgezondheidscrisis als gevolg van de COVID-19-pandemie dwong regeringen over de hele wereld om beperkingen op te leggen aan sociaal contact om de overdracht van het coronavirus te onderdrukken. De sociale en economische kosten van deze maatregelen, met name de afsluitingen, waren echter hoog, wat op aanzienlijke tegenstand stuitte van sommige delen van de media, het publiek en een kleine, maar luidruchtige groep wetenschappers.
Een alternatieve en veelbesproken strategie zou zijn geweest om de bescherming tijdelijk te richten op degenen die het meest kwetsbaar zijn voor COVID-19 (ouderen en mensen met bepaalde reeds bestaande aandoeningen), met als doel kudde-immuniteit te bereiken door toe te staan dat een grotendeels regelrechte epidemie in de rest van de bevolking. Deze benadering heeft echter weinig aandacht gekregen in de vorm van wiskundige modellering.
In deze nieuwe studie, die vandaag is gepubliceerd, beoordeelden de onderzoekers een hypothetische grote stad in Engeland met een bevolking van 1 miljoen inwoners, met behulp van een SEIR-model (Susceptible, Exposed, Infected, Removed). Ze vergeleken de uitkomsten van geen afscherming, met onvolmaakte en perfecte afscherming, met afschermingsbeperkingen die werden opgeheven wanneer gevallen onder een bepaalde drempel kwamen.
Het onderzoek concludeert dat afscherming weliswaar in theorie de kwetsbaren heeft beschermd, maar dat het uiterst beperkende voorwaarden vereiste die in de praktijk onmogelijk te bereiken waren. Omdat afscherming in echte populaties bijvoorbeeld niet perfect zou zijn geweest, zouden infecties in de populatie met een lager risico zijn doorgesijpeld naar kwetsbare mensen die afschermden. Als personen met een lager risico het sociale contact zouden verminderen om infectie te voorkomen, zou het bovendien onmogelijk zijn geweest om groepsimmuniteit te bereiken, wat betekent dat er een tweede golf van infecties zou zijn opgetreden nadat de afscherming was beëindigd. Zelfs als kudde-immuniteit was bereikt, zouden verzorgingshuizen nog steeds het risico lopen op lokale uitbraken omdat de immuniteit ongelijk verdeeld zou zijn over de bevolking.
lees het gehele artikel bij de bron
————————————————– ———————————–
samenvatting:
Het was voorgesteld als een alternatieve strategie voor lockdowns om kwetsbare mensen af te schermen en tegelijkertijd Covid-19 door de rest van de bevolking te laten verspreiden. Modellering door wetenschappers van de Universiteit van Bath laat zien dat het uiteindelijk zou hebben gefaald als infecties ‘doorlekken’ naar de meest kwetsbaren. Zelfs in het meest optimistische afschermingsscenario zou de kritieke zorgcapaciteit in ziekenhuizen enorm zijn overschreden met tienduizenden onnodige sterfgevallen.
Datum van publicatie: 27 april 2022
Bron: Mens & Dier | Top Maatschappij Nieuws — ScienceDaily
————————————————– ———————————–