Site pictogram Scienceforum.nl

Hoe blijven onze ogen gefocust op waar we naar reiken? Bevindingen bieden nieuwe inzichten in hoe onze bewegingen worden gecoördineerd

Onze ogen gericht houden op waar we naar reiken, of het nu een artikel in de supermarkt is of een grondbal op het honkbalveld, lijkt misschien naadloos, maar is in feite te wijten aan een complex neurologisch proces waarbij ingewikkelde timing en coördinatie betrokken zijn. In een nieuw gepubliceerd onderzoek in het tijdschrift Nature werpt een team van onderzoekers extra licht op de machinaties die ervoor zorgen dat we niet wegkijken van waar we naartoe willen.

Het werk concentreert zich op een vorm van gecoördineerd kijken en reikwijdte die “blikverankering” wordt genoemd – de tijdelijke stopzetting van oogbewegingen om de reikwijdten te coördineren.

“Onze resultaten laten zien dat we onze blik verankeren in het doel van de reikbeweging, en daardoor voor langere perioden naar dat doel kijken”, legt Bijan Pesaran uit, een professor aan het NYU Center for Neural Science en een van de auteurs van het artikel. “Dit maakt ons bereik veel nauwkeuriger. De grote vraag was: hoe orkestreert het brein dit soort natuurlijk gedrag?”

De studie, uitgevoerd met Maureen Hagan, een neurowetenschapper aan de Monash University in Australië, onderzoekt het vaak bestudeerde maar niet goed begrepen proces van blikverankering – in het bijzonder hoe verschillende hersengebieden met elkaar communiceren.

Om dit fenomeen te onderzoeken, bestudeerden de wetenschappers hersenactiviteit in de arm- en oogbewegingsgebieden van de hersenen, terwijl niet-menselijke primaten een reeks oog- en armbewegingen uitvoerden. De eerste beweging was een gecoördineerde look-and-reach naar een doel. Toen, slechts 10 milliseconden later, werd een tweede doelwit gepresenteerd waar de proefpersonen zo snel mogelijk naar moesten kijken. Deze tweede oogbeweging onthulde het blikverankerende effect. Deze bewegingen zijn vergelijkbaar met die gemaakt bij het verwisselen van de radio tijdens het rijden en het letten op een verkeerslicht – als u snel wegkijkt van de radio naar het verkeerslicht, selecteert u mogelijk niet het juiste kanaal.

Hun resultaten toonden aan dat, tijdens blikverankering, neuronen in het deel van de hersenen – het pariëtale bereik – gebruikt voor het bereiken van werk om neuronactiviteit in het deel van de hersenen – het pariëtale saccadegebied – te remmen, gebruikt voor oogbewegingen . Deze onderdrukking van het afvuren van neuronen dient om oogbewegingen te remmen, waardoor onze ogen gecentreerd blijven op het doel van ons bereik, wat vervolgens de nauwkeurigheid verbetert van waar we naar grijpen. Belangrijk is dat de wetenschappers opmerken dat de effecten verband hielden met patronen van hersengolven bij 15-25 Hz, bètagolven genaamd, die neuraal vuren over de verschillende hersengebieden organiseren.

“Bètagolven zijn eerder in verband gebracht met aandacht en cognitie, en deze studie onthult hoe bèta-activiteit remmende hersenmechanismen kan controleren om ons natuurlijke gedrag te coördineren”, legt Pesaran uit.

Door de neurologische processen van gecoördineerd kijken en reiken verder te belichten en ze te koppelen aan remmende bètagolven, biedt deze studie het potentieel om aandoeningen van aandacht en uitvoerende controle die natuurlijk gedrag orkestreren, zoals gecoördineerd kijken en reiken, beter te begrijpen.

Het onderzoek werd ondersteund door de National Institutes of Health (T32 EY007136), Australian Research Council (DE180100344), de National Science Foundation (BCS-0955701), het National Eye Institute (R01-EY024067), het Army Research Office, de Simons Foundation , een McKnight Scholar Award en een Sloan Research Fellowship.

Verhaalbron:

Materialen geleverd door New York Universiteit. Opmerking: inhoud kan worden bewerkt voor stijl en lengte.

lees het gehele artikel bij de bron

————————————————– ———————————–
samenvatting:

Onze ogen gericht houden op waar we naar reiken, of het nu een artikel in de supermarkt is of een grondbal op het honkbalveld, lijkt misschien naadloos, maar is in feite te wijten aan een complex neurologisch proces waarbij ingewikkelde timing en coördinatie betrokken zijn. Onderzoekers werpen nu extra licht op de machinaties die ervoor zorgen dat we niet wegkijken van waar we naartoe willen.

Datum van publicatie: 21 april 2022

Bron: Wetenschap | Al het topnieuws — ScienceDaily

————————————————– ———————————–

Mobiele versie afsluiten